Archiwum miesiąca: marzec 2012

„Pisku-pisku,

skłiz, skłiz, skłiz…

Mam dzisiaj nielichy zgryz!

Słizu-skłizu,

pisku pisk…

Wróciła zima, futro założy Miś!”

Czytaj dalej →

„Tu mnie smyra wiaterek,

tu narobił na mnie wróbelek.

Tu wdepłem w kocią kupę,

muszę pomyśleć nad mocnym butem.

Latają nade mną motylki,

kolorowe robią pętelki i zmyłki.

Trochę mi mrugolą przed oczkami,

jak tak kręcą, to omdlewam pluszami.

Tam w rogu zaś czai się potwora,

nic to, wyciągnę swojego gnatola.

Wyceluję sprawnie, nacisnę,

no i strumieniem kisielu w niego trysnę.

I tak to jest, jak w naturę,

Miś swój nos wciska i spaceruje.

Chciałem spokojnie zażyć przyrodniczej rozkoszy,

ale nic z tego, bo nie mam misiowych kaloszy.

Wszędzie na mnie czychają pułapki,

dlatego wolę spacerować, za łapkę u większej łapki.

Unosić się nad trawkami nieco wznosić,

oddychać, ale o pomoc kogoś prosić.

Zresztą co to za spacerowanie,

gdy ktoś inny w kupie nie stanie?”

Czytaj dalej →

„Z przytupem, z przypluszem,

ja przez życie iść muszę.

Z wymachem, z energią,

inaczej się inni wnerwią.

Z rozmysłem i z fiołem,

bo ja wariacko wolę!”

Czytaj dalej →

„We Wzdęcicach Misie kują,

więc Miś z Wyspy, mądra głowa,

postanowił dać się podkuć

i udał się do Wzdęcicowa.

Szedł dość raźnie, podskakując,

pobrzękując, podśpiewując…

kiedy nagle niczym mara,

opadła go w podkucie niewiara.

Bo po co lecieć za modą,

gdy się z łapką gołą, zdrową,

prawą, lewą, dolną, górną,

żyje dobrze się i gra

w co się tylko chce i da?”

Czytaj dalej →

„Kuku-luku

pikabuku,

widzisz mnie?

nie ma mnie?

Kuku-luku

pikabuku,

widzę Cię?

nie ma mnie?

Kuku-luku

pikabuku,

widzisz mnie?

nie!!!

to wcale nie ja zeżarłem ostatniego kabanosa!

mnie tu nie ma, wcale a wcale!!!”

Czytaj dalej →

„Wrona jest dzika, Wrona bywa zła,

jak kogoś dziobnie, będzie w nim dziura!

Wrona jest pogańska, mięska nawet nie wącha,

ale tuptaka z kilogram by wtrząchła!

Ale co mam robić, z Ptaszydłem przyszło mi żyć.

Z nim muszę mieszkać, bawić się i śnić.

Ale czasami piórkowiec się przydaje,

bo nikt jak ona dziwnym się nie zdaje!”

Czytaj dalej →

„Jest w tym świecie siła doskonała.

Siła choć miękka, nader też taka stała.

Jest to potęga nadzwycaj kosmiczna,

choć na metce często ma „prać chemicznie”.

To wielki jest twór: Umysł Plusz!

Co nie jest dostępny dla wszystkich dusz.

Bo do pluszowego myślenia, nie można dorosnąć,

można za to troszkę w boczkach obrosnąć!

Bo przystosowanie do misiowych mocy,

wiąże się często z kanapką ku pomocy!”

Czytaj dalej →

„Dziś nie będzie rymowanki.

Dziś nie czas na słowne przepychanki.

Dziś się czegoś nauczycie,

czy tego chcecie, czy z przerażenia drżycie!”

Czytaj dalej →

„Najpierw robię taki kroczek,

potem robię drugi… wykroczek.

Macham łapką, ruszam uszkami,

sprawdzam stan ogonka chwiejnymi ruchami.

Kurtyna się zrywa do lotu,

liścieje kładą się u łapek dolnych…

I już wiem, świat mi się kłania,

ale ja mu nie, bom nie łania.

Macham łapką, ślę buziak uroczy,

otrzepując plusz z roztoczy i wiem,

wiem to w pełni przekonania,

ja jestem Plusz,

Plusz ku któremu wszystko się skłania!”

Czytaj dalej →

„Były raz sobie Woniuchy,

nader zużyte skarpetuchy.

Nader były magiczne

bakteryjne tragicznie.

Miały swe flory i fauny,

oraz aromat nadzwyczajny,

nikt ich nigdy nie kochał,

a uciekał od nich każdy nochal.

A jednak owe Woniuchy,

spragnione były pieszczotuchy.

Tylko kto Woniuchę przytuli,

gdy zapach mdli i możliwe, iż uczuli.”

Czytaj dalej →