Miesięczne archiwum: Wrzesień 2012

„W tym jesiennym bałaganie,

liście są zawsze na stanie!

Szeleszczą mi pod łapkami,

i chętnie śmieją się barwami.

Pysznią się na trawie i ziemi,

aż coś mi się pod pluszem mieni.

Trochę zazdroszczę im kolorków,

choć nie chciałbym mieć takich wzorków.

Jakoś lubię swoją biel,

ale czasem w nocnym śnie,

gdy wszystko jest tylko ułudą,

bywam barwną bardzo papugą.”

Czytaj dalej →

„Spotkałem na spacerze łódkę, co ma już na piasku dupkę. Podpierają ją drewienka, bo ziemia widać nie dość miękka. Tęskni łódka za bujaniem, za wilgotnym się miotaniem. Za falami, podskokami, które pawia robią nami! Tęskni łódka za morską bryzą, choć … Czytaj dalej →

„Na plusza stanie mam dziś zrzędowanie,

troszkę mruczenia i wielkie marzenia!

Na stanie plusza pod grubością kożucha

gotują się myśli i sen, co się dopiero przyśni…

ale marudzenie, tudzież ogólne miauczenie,

dziś dominuje, no jakoś w pluszu mi buzuje!”

Czytaj dalej →

„Czym grzeszy Miś?

Miękkością pluszu?

A może nadmiarem animuszu?

Swoją boskością,

czystą plusznością,

kształtów powabem,

czy tym, że daje radę?

Urodą uszków,

uściskiem łapki,

ogonka kształtem,

czy słodyczą pułapki?

Oj Miś ja najbardziej oczkami grzeszy

i z tego strasznie się dziś cieszy…

Bo Miś fanatyczną religijność siebie ma dla rzeszy!

Hmmm, lecz czy to CIĘ ludziu pocieszy?”

Czytaj dalej →

„KRAA KRAA KRAA

GDAK GDAK GDAK

ĆWIR ĆWIR ĆWIR

PISK CIP PISK

ŚWIERGU ŚWIERGU ŚWIERG

TRELLU TRELLU TRELL

…potem w dach orzechem

bo przecież rozumem grzeszę!”

Czytaj dalej →

„Na samej plaży,

gdzie o ciszy się marzy,

pośród wodorostów,

co nie mają odrostów,

wznosi się Bujany…

Pan Słonecznik Bujany.

Nie ma tutaj ziemi,

nie ma towarzystwa,

wokół niego woda,

słona, ale czysta…

Właściwie niemożliwe,

właściwie się nie zdarzyło,

by takiej roślince,

dobrze się tutaj żyło.

Ale on jest Bujany,

Słonecznik Bujany…

co nie chce pola

ani innej zamiany.

On chce się bujać z falami,

chce być przez mewy obgryzany,

chce mieć morskie widoki,

no i bryzy powiew szeroki!

… więc sobie stoi bujany,

Słonecznik bardzo niewyspany,

bo w sztormowej pogodzie,

myśli się o ciszy i niewygodzie.”

Czytaj dalej →

„Spotkałem raz robaczka,

co w bajorze tańczył jak kaczka.

Raz widziałem matołka,

który był nogą od stołka.

Poznałem też takie drzewo,

co patrzyło w ziemię, nie w niebo,

a i znajomego mam ptaszka,

który szczeka jak psia ujadaczka.

Znam płoty, co są obrazami,

a i kowala, który stuka pędzlami.

Jest i rybak, co woli robić zdjęcia,

a i pracocholik kompletnie bez zacięcia.

Widziałem lwa, co sałatkę kochał z trawki,

a i balony, które wolały być jak kiełbaski.

Jest też akrobata, co strasznie się boi latać,

a jego dziwna żona, nosi pod kiecką strzemiona!

A taki klaun co pracuje w zakładzie pogrzebowym,

przypina swoim klientom, każdemu z nich nos czerwony.

Podobno są na świecie ryby, co mówią przecie,

a i całkiem ciche wrony – choć tego nie wiecie.

Chyba wychodzi na to,

że niezależnie od tego kim się rodzisz,

zawsze będziesz sobą,

choć zwykle nikomu nie dogodzisz.”

Czytaj dalej →

„Gdy patrzę na ten świat, widzę w nim wiele łat. Każda jest specyficzna, czasem nawet liyczna. Jedne składają się z kwiatów, inne kropek i krzaków, tamta jest całkiem biała, a ta sobie posiwiała. Tamta chyba plastikowa, ta bardzo kudłata, ta … Czytaj dalej →

„Wdepła w kupsko Wrona. Niczym nie zrażona… drepta sobie dalej, smrodek rozlewa się w fale. Wrona drepta z Misiem. Misiowi coś czuje się, że jak nie zareaguje, smrodek go zbojkotuje. Patrzy Miś na skałki, na wody brzeg miałki… pociągnął za … Czytaj dalej →

„Na brzegu morza, na skale

tam gdzie bardzo tańczą fale,

na krańcu świata, tego małego,

spotkał miś Dąbka Karłowatego.

Odważny koleś, pokryty solą,

doprawiony tak, aż oczki kolą,

stoi na skale, wiatrom się opiera,

listkami wielki świat Wyspy wspiera.

Co w żołądku masz żołądku?”

Czytaj dalej →