Archiwum miesiąca: Lipiec 2013

„Miś nie za bardzo jest za kościołami, górują wysoko, gdzieś pod chmurami, prężą się, drapią piękność okolicy, niektóre dzwonią, strasząc ludzi na ulicy. Jak wielkie drapieżce grzmocą krzyżami, krzyczą, że miłość i jakiś bóg z wami. Ale na Wyspie są … Czytaj dalej →

„Znalazł Miś punkta, geograficznego grunta, co rzecze rzezanie, dobitnie, że tutaj właściwie nic nie kwitnie. Właściwie to nic tu nie widać, poza tym krzyżem i chyba całkiem nie każdy kuma, że geografii to wielce duma. A ja tak myślę w … Czytaj dalej →

„Zakwitły w morzu glony, jak gość nieogolony. Wybuchły żółcią tak, że przestraszył się świat. Nici teraz z kąpieli, choć pot się na czole perli, choć pazurki skrzypią ogonek nie może w fali przysiąść. Cóż, każdemu palma odbija, czasem raz na … Czytaj dalej →

„Nie ruszą mi się łapki, bez lodowej wkładki. Nie pomoże wiaterek, gdy z mleczka się robi serek. Nie macha mi ogólnie ogonek, gdy potem pazury zlepione. Nie wzmoże się we mnie głód przygody, gdy w pobliżu nie stoją wielkie lody… … Czytaj dalej →

„Nowe szaty Misia plusz okryły dzisiaj. Oto są gacioszki, co trzymają ogon, z troski. Oto są koszulki, co mają zabawne wiórki, co krzyczą do ciebie radośnie o przygodzie i plusz w nich rośnie! Oto i czapeczka, by nie przygrzał Miś … Czytaj dalej →

„Zamykam uszy i słucham siebie, pluszu zakusy, jest tam jak w niebie. Jeden jest bóg jedno wyznanie nikogo nie zmuszam, by szedł mi na spotkanie. Mam w sobie siebie naprawdę wiele, wypełnia mi to czas w nieświętą niedzielę. W sobie … Czytaj dalej →

„Kostropata brzydulata kurza noga dziko lata. Czy pod piórem skrzydła bure? Czy też może giez? Papparrata i pierdziata trzecia łapa także lata. Czy pod ogonem moce szalone, a może tylko grzmi?” Poezja z gatunku: Miś wie i niepowie! A co! … Czytaj dalej →

„Jest mi gorąco. Uszki mnie palą parząco, na zewnątrz światłość oczy mi wypala, pot się zbiera w pluszu, pluskam nim niczym fala… Grrrrąco mi, jak nie wiem co, jak cholera, albo większe co, jak w trzy dupy jeża, albo i … Czytaj dalej →

„Ja rozumiem te kamienie, że Poganki swej nie zmienię, ja wysłucham wszelkie teoryje, o tym dlaczego, co się za nimi kryje! Ja odpocznę w cieniu profilu, przebiorę ziemię, chwila po chwilu, ja już wytrzymam krzemienne groty! Ale na plusz! Dość … Czytaj dalej →

„Leniuchowanie jest sztuką, nie każdemu łatwo przychodzi to. Ale trzeba dokarmiać Leńbóstwo, nawet czerwoną wielce kapustką. Leńbóstwu się też należą pokłony i z prawej strony i z lewej strony, odgórnie odmachnąć mu trzeba, a najlepiej na wznak, gdy potrzeba. Bo … Czytaj dalej →