Archiwum miesiąca: grudzień 2013

„Miś nie robi postanowień. Idealnym się Miś zowie. Bo jak dzień w dzień daję z siebie wszystko, to nie potrzebne mi smęcenia psisko! Nie obiecuję sobie gwiazdki, bo nie dosięgna do niej me łapki, ale jak spadnie na pewno uderzy … Czytaj dalej →

„W lesie żyje gnom. Co się zwie NomNom. Żerty jest szalenie, nie tylko na jedzenie. Lubi wszelkie myśli, co się komu przyśni, wciąga też odpadki ze starej, łatanej kładki. Wszystko co dla niego od razu usta jedzą, nawet bez widelca … Czytaj dalej →

„Teraz wszyscy chcą być równi, kwadratowo, niezbyt podłużni. Wszyscy chcą być wielce wspólni, tacy sami, ogólnie pomulni… Każdy walczy ze swoją innością, czy to z przyrodzenia, czy inną czynnością. A ja Miś wcale tego nie rozumiem, nie jestem równy, ja … Czytaj dalej →

„Na dół niewielki słodkie bąbelki, na lekko gorszy żelki i groszki. Na kompletną smutawę gorącą czekoladę, a na ból wszelaki okłady z suflaki. Jeżeli piecze i pali najlepiej pomogą cukrasy w bali, a jeśli parzy i skóra złazi, okłady z … Czytaj dalej →

„A nie wstaję!!! Świat beze mnie pozostaje w dziwnym amoku, rozkroku, z wyrzutem drapie się po boku. Ale ja wolne mam, znaczy chciałem wyspać się i w powałę patrzeć, po prostu nic nie robić. I wcale nie jest mi wstyd! … Czytaj dalej →

„W średniowiecznym świecie misie były, co wiecie, wielkie takie i włochate, warczące, żywe i pazurowate. Ale co z pluszakami? Co ze specjalnymi misiami, które nocami zwalczały złe duchy i oparciem były w czas posuchy? Na pewno istniały, jestem pewien. Rzezane … Czytaj dalej →

„Na każdy miesiąc coś pluszowego. Na każdy miesiąc niesamowitego… Jedni mówią, że narcyz, że przesada… … a ja odpowiadami, że brzydko jest niedocenić sąsiada. Że serio całkiem kupa jest, nie uznać, że dobre coś w sobie mamy, że całkiem cudni … Czytaj dalej →

„A ja i tak zrobię, co sam uważam, co sobie w mózgu pluszowym wyobrażam, co tam mi kołuje, co trzeszczy i stuka, to wszystko mną jest, to moja podpucha! To są moje i myśli i słowa i moje kroki, cała … Czytaj dalej →

„Nawet jak takie same, wciąż przecież nieznane, wciąż się jakoś różnią, składnią, próżnią, wróżnią… Myślisz, że w źdzbłach liści nuda jakaś szmerzy i lśni, a w rzeczywistości dumne są one ze swej inności. Bo może i człowiek jesteś, dwie nogi, … Czytaj dalej →

„Z prawej i lewej, a z boczku i z boczku, z dołu i z góry, z każdego obłoczku. Z chmury deszczowej, z tej czarnie burzowej, z fali wezbranej, z choinki ptakami obsiedzianej… Z powiewów wielkich, chmurnych i dziwnie ciepłych, z … Czytaj dalej →