Miesięczne archiwum: Wrzesień 2017

„W tym roku w Kołobrzegu chyba mają zebranie, bo u nas ich mało, wiecie, jak na chorowanie. No i ja się cieszę, serio mnie przerażają one pływające cycki, co macki mają!!! Może i to feminizm, może równouprawnienie, w końcu jest … Czytaj dalej →

„Kasztanowe ludki zrobiły se popijawę. Wiecie, tak na plaży uczulenie mają na trawę. Tak wprost na piasku żłopią wódę z wodorostów. Dobrze im ogólnie śpiewają na wiele głosów. Nie wiedzą, kto ich zrobił i gdzieś mają ono stworzenie. Cieszą się, … Czytaj dalej →

„Pogaństwo to dla mnie Ptaszydło w swej dzikości. Drzewa macające, skały i inne naturowości. Kłaniająca się w pas wiecie, kurhanom, kładąca tam i tam słodycze, choć nie co rano. Czycąca, albo i nie, wiecie, wierząca… myśląca, że to czy tamto … Czytaj dalej →

„Ma nogi trzy ten stołek, niczym uparty kołek. Nogi trzy ino, więc chybotliwy, lepiej nie siadać, chyba żeś cierpliwy. A może jednak, na coś się on nadaje? Dojarki go lubią, cenią dziwne kraje. A może tak wiecie, no być powinno, … Czytaj dalej →

„Chyba już nadeszła, chyba już jest. Milusio powietrze pachnie i ciemno jest. Zapalam świeczuszki, ogólnie sielanka. Piekę nad nimi kiełbaski, kicha, jak to zapachowa knociarka. Ogólnie bajera. Jestem na tak!!! Po prostu powolność jakaś, choć niektórym u nosa wisi smark. … Czytaj dalej →

„Różna jest natura. Obca i znajoma. Skacząca, latająca, no i taka co zerka na ciebie z ogona. Natura twarda i miękka. Natura wiecie z przekrętami. Albo taka, co nagle zerka na ciebie zza okna okami!!! Wielka, ogromna pajęczyna, wisi za … Czytaj dalej →

„No niby bym chciał, wiecie w parę miejsc, ale mnie nie stać i jakoś, tęskniłbym. Może i bym serio, pozwiedzać był ciekawy, ale wciąż są na Wyspie, nieodkryte przeze mnie sprawy. Wciąż nie macnąłem, łapą tego i owego… wciąż za … Czytaj dalej →

„A moje Ptaszydło, to krzeseł się boi. Ona jest niska, więc zawsze nogami dyndoli. Źle się jej siedzi, ogólnie niewygoda. Woli na podłodze, na piachu, tam, gdzie kłoda. Ale jest dorosła, więc podobno nie wypada. Ale nie ona kieszeni, więc … Czytaj dalej →

„Stół sobie stoi, dwa krzesła ma, złożony parasol go nie ocienia. Stół sobie stoi, wiecie tarasowy, na śniadaniach o wschodach, na kolacyjne zachody. Stół sobie stoi, ale kurde wieje, ucieknie mi kanapka, kiełbacha mi zwieje. Stół sobie stoi, na nim … Czytaj dalej →

„Na ścieżce stoi, nikt go nie podgryza, podlatuje robaczek, oj chyba bierze liza. I wtedy z jabłuszka wyliza krasnalek, wkurzony jest wielce, bo ktoś mu sidding wpierdala. Jabłuszko, jabłuszko, rumiane miejscami, ktoś w nim widać mieszka, wywieszkę ma – idź … Czytaj dalej →