Miesięczne archiwum: Listopad 2017

„… i się starasz pozbyć gówienka. No ale nie idzie. Za tobą smrodek niczym zakochana panienka. Patyczkiem próbowałeś. W trawę wycierałeś. W morze nawet wlazłeś, ale coś zostało. I nadal śmierdzi. Nadal cię czuć. Ech, no wdepnąłeś, podobno na szczęścia … Czytaj dalej →

„Nie jest to wiersz Sylvii Plath, ale widziałem go listkowy kształt. Zprzymrozkowany wielce brzozowy, choć wyrośnięty, wciąż żółto-brązowy. Ale to nie był już on, nie drzewa świat, ale oszklenie, niczym u Plath. Cudowne kształty łatwe do zniszczenia, ot samym oddechem, … Czytaj dalej →

„Wszelako różne być mogą kurzawy. Pośród pól mogą i pośród trawy. Pośród lasów choć tam trudniej im. I pośród bagien, gdzie lekko śmierdzi. Ale najlepsze są kurzawy, gdzie sypki piasek, pył drogi murawy… Oj tam się robią wtedy wiry i … Czytaj dalej →

„Masz pod łapami puchaty chodniczek. Może być ze szmatek, może być ręczniczek. Ważne, że mięciutki, suchy i milusi. Ważne, że jest twój może z mchu się wykruszył? A może z liściejów? Albo z lian i konopii? A może uplotły go … Czytaj dalej →

„Ubierasz się najpierw, zależnie od pogody. Bierzesz szaliczek, albo na wpół idziesz goły. Ubierasz butki, bo na boso kupa, głupio tak w nią wdepnąć no jakoś, bez buta. Bierzesz plecaczek, o i coś do niego i misia za rączkę, tego … Czytaj dalej →

„Już się zaczęły. Słychać chrupotanie. Szczególnie tak nocą. Gdy ciemność nastanie. Już się zaczęły. Grube i cienkie. Już się zaczęły… ale gdzie mój śnieg? Gdzie moje bałwany? No gdzie?” No gdzie? No? Aaaaa!!! W Szwecji!!! Day 1624 of teaching how … Czytaj dalej →

„Błękitna szybka, za szybką izba. W niej zaś pajączki bez jednej rączki. Szybka jak szybka, wszelako brudna. Tu pajęczyna, tam błocko przywarło. Siedzi se w ramie i dobrze jej tam. Gdzieś ma przjrzystość, bo to nie dla dam. Bo szybka … Czytaj dalej →

„Malutka w doniczce świeci się serduszkami. Ma też gwiazdeczki, deficyt z zabawkami. Ale ona tak woli, wiecie taki ma stajl. Żeby ino świecić, a nie obciążać gałęziowych ciał. By tylko połyskiwać. By widoczną być. Ale tak nie nosić, mięśni wielkich … Czytaj dalej →

„Doniczka doniczka co kształt ma słoiczka. W słoiczku zaś ziemia co się w świetle mienia. Wilgotna i czarna wiecie, lekko tłustawa. A w ziemi cebulka miejscami ciepława. Już wylazły liście z niej takie długie. Już coś się między nimi dziwnie … Czytaj dalej →

„Na plaży leży porzucona zabawka. Dobre miała lato teraz mdli ją od piasku. Mdli ją też od fal które nią pomiatają. Ale nie tęskni za dziećmi promienie ją zabawiają. Z kamieniami gawędzi o wszelkich wodnych sportach. Kryje się gdy tylko … Czytaj dalej →