Archiwum miesiąca: luty 2019

„Za mało za dużo za krótko za długo. Za bardzo za mocno za wcześnie za późno. Kalendarz zegarek telefon budzik marek. Kilogram okresy pory roku lat wykresy. Miesiące tygodnie dni dobre dni podłe. Kwartały półrocza wszelkie części wszelkie mamrocza. Rocznice … Czytaj dalej →

„Znaczy no wiecie brak sprzątania nieodkładanie żadne tam kondomarjowania po prostu nic tam zwyczajne lenistwo wszelaka niezgodność ze zwyczajnością zwykłą no wiecie że się nie chce że czasu nie ma że w ogóle no i przecież może ktoś inny posprząta … Czytaj dalej →

„Dzwonek koszmarny kołdry zdarcie poduszki łkanie materac jakieś tarcie nagłe zdziwienie ptaki zbyt radosne dla jednych kawa innym żarcie innym wodę a potem coś dalej a potem to życie ale czy nie było gdy zamknięte miałeś oczy i ciemnosć w … Czytaj dalej →

„Tych to chyba było wielu. Najsłynniejszy chodzi z kosą po osiedlu. Życia kosi dusze łapie. Ile mu płacą nie znam się. Ten od umysłów chyba rąbany. Na pewno psychiatra jak nic ululany. Zarabia wiecie elektronicznie. Ech te bitkoiny tak eklektyczne. … Czytaj dalej →

„Siedzę sobie w nocy i nikt mnie nie widzi dookoła cisza jakby i strach usnął jak dzidzi. Siedzę sobie w nocy i wierszyki klepię niby ze mnie duży lecz chyba ino buntet dziecię! Siedzę sobie w nocy w świeczkę się … Czytaj dalej →

„Tak mi się chce no lukieru. Tak mi się chce nawet na papieru. Tak mi się chce no słodkiego. Tak mi się chce ale ino białego. Się mi tak chce no tak mocno. Serio mi się chce gorąco. Tej lepkości … Czytaj dalej →

„Wiecie, że one niesmaczne? Wiecie, że bez lukieru? Że całkiem drewniaczne?! Że nie dałbyś nieprzyjacielu!? A jednak każda gałązka jakoś się nimi puszy jakby master cukiernik je nimi, wiecie, oprószył! Jakby jakiś czarodziej. Jakby może i bóg? A one dumne … Czytaj dalej →

„Wylazł mi z trawnika cowiosenny krokusik. Znamy się od lat wielu więc wiem, że on milusi. Wylazł i mi jęczy że nudno, że zimno. Że dość ma tej roboty a nawet, wiosna mu nudną. Że fajno tak w cebulce pod … Czytaj dalej →

„Podobno przybyli, ale gdzie są nikt nie wie. Podobno przyjechali wiecie samolotem pod niebem. Podobno nawet ktoś im zrobił zdjęcie. Ale potem wrócili od razu, olewając przyjęcie. Podobno tu byli ale tak nie do końca. Nie zeszli do ludzi nie … Czytaj dalej →

„Już tu są obrzydliwce już drżą na chudej łodyżce rąbane modelki dzbanuszki dzwoneczki. Już tu są paskudzielce dumne z siebie wielce nie wiem tylko z czego… takie wdzięczne bez śniegu. Czemu są już tu no rozumiem ranniki one mają porąbane … Czytaj dalej →