Archiwum miesiąca: czerwiec 2019

„Pan Pierdoła swojego miał fioła. Fioła miał swojego całkiem nadnaturalnego. Nadnaturalnego i ze skrzydełkami. A ze skrzydełkami znaczy kochał się z batmanami. Z batmanami miłował się, bo taki miał fetysz. A fetysz sprawa ważna nie to, co męczysz. Choć i … Czytaj dalej →

„… coś wam powiedzieć. Ale nie mogę. Kurde, jak tu usiedzieć. Jak się nie wydać. Nawet uśmiechem. Oczu zmrużeniem. Oddechem przyśpieszonym zadechem. Jak milczeć mam? Jak po prostu siedzieć. Mówić i nie mówić ale nie powiedzieć. Nie wydać, sekrecić. Nie… … Czytaj dalej →

„Jestem misiem głodny spragniony niedoczytany pluszowy biały ubrany goły obucony uszaty ogoniasty łapiasty pazurzasty mądry inteligentny wiedzący niewielki pieruński wkurzający kłamiący nieznaczny pierdzący wdychający jedzący wdychający widzący słyszący rozumiejący kpiący zdziwiony niezrozumiany kochany niekochany wszelaki powszedni dzienny nocny niezwiewny jestem … Czytaj dalej →

„No więc, więc no mam bloga. Wiecie, to taka mej ambicji droga. Mego wszelkiego wiecie, wierszowania… po prostu jakoś tako, jakoś się uzewnętrzniania. Zwyczajnie dla mnie. Żyć bez tego nie mogę. Jakoś tak całkiem, naprawdę… nawet w nogę. Nawet w … Czytaj dalej →

„No wiecie jestem na Youtubie. Nie, że to fajne nie, że to lubię. Nie, wcale całkiem jakoś nie. Po prostu mam filmy i chowam tam je. Jakoś mnie całkiem ten świat nie kręci. Ale jakoś wiecie nie dla lajków pamięci. … Czytaj dalej →

„Rosyjska dama część legendy się spojawiła w formie przybłędy. Młoda młodziutka kita mi wciska że koronowana że da mi trzysta. Trzysta czy pięćset może i miliony wiecie tych rubelków co dziadki jej schowali. Jedną ma prośbę by jej postawić cerkiew … Czytaj dalej →

„No to my mamy over Gudhjem. Wiecie ten sol słonko i food jest. Słonko wiadomo wiecie na niebie czasem i w morzu odbija siebie. Ale jedzenie food się znaczy to już totalnie moc innych znaczeń. To sobie jest ryba z … Czytaj dalej →

„Wije się wije między trawami, może gdzieś biegnie może stąpa klapkami, a może może wcale się nie spieszy leniwa taka pomiędzy pełnią wzniesień dziwnie szybsza gdy bliżej morza a może i mokrzejsza, kamienna i może albo wiecie bardziej fal przerażona … Czytaj dalej →

„Szedłem sobie drogą, właściwie ścieżynką, nadmorską, wiecie jedyna… Stąpałem ostrożnie bo przecież robale, są węże, są jaszczurki i jeszcze turystó chmary. Ale nagle coś się stało kątem oka zaskoczyłem one białe drzewo niczym ubrane w pierzynę. Niczym watą cukrową, wiecie, … Czytaj dalej →

„Na skale se siedzi syrena wątpiąca wątpiąca w chmury wątpiąca w słońca w ziemię wątpiąca płaską czy nie wątpiąca w bogów w końcu tyle ich jest wątpiąca w siebie w ogon swój i łuski i jeszcze głos swój piękny, choć … Czytaj dalej →