Obrażanie

„Foch i wielka cisza,

wiecie, chwila w świecie,

gdy zwyczajnie coś schrzaniłeś,

albo to tobie ktoś załamał życie.

Czasem oni nie wiedzą,

jak bardzo mogą ranić,

czasem serio zbyt chętnie

potrafią nas inni mamić.

Wielkie Obrażenie,

wiecie… smutek prawdziwy,

dziwne niedopowiedzenie,

może i cios straszliwy.

Ale czasem naprawdę

nic takiego się nie zdarzyło,

czasem nie ma powodu…

a jednak jest niemiło.

… więc dlaczego serio,

za nic i za wszystko się obrażamy?

Dlaczego nie potrafimy,

zwyczajnie wściekłości

zrzucić niczym nocne omamy?

A może obrażanie,

to serio jakiś sport?

Bo czasem jak ptrzę na ludzi,

to chyba się do niego zbyt często

rwą.”