„Siedzieli wiecie
przed nami praszczurowie,
w skałkach ryli sobie
opowieści symbolowe.
Siedzieli sobie kiedyś,
wiecie, ale i dziś siedzą
i ryją w onych skałkach,
czy skałki o tym wiedzą?
Czy sobie zdają sprawę
z tego onego rycia,
czy jednak wiecie to olewają,
one zdobienia nie do zmycia?
A może uznają
to za tatuaże,
co po wiekach zejdą,
lub inny ktoś je zamaże?
Ryją sobie ryją,
a potem archeologi,
wiecie takie jak Ptaszydło
wariują idąc w ich progi…
I ja to całkiem rozumiem,
no wiecie każdego coś kręci,
ale jednak wolę,
oglądać je z bułą w łapce.
Wiecie, niczym telewizję,
niczym wszelką zabawę,
w końcu kto tam wie,
o czym tak serio ci dawni sobie mazali?”
Hihihi…
Ale to trza było mieć siłę, co nie…
I lubić stukanie i tarcie.